Hits: 246

De wereld van de consultant wordt gedomineerd door trends en guru’s.

Teaming is op dit moment Trending. De “klassieke” visie op teamwerk is dat het vraagt om een stabiel team dat tijd krijgt om zich te ontwikkelen. Maar heel veel teams krijgen die kans tegenwoordig niet. Harvard hoogleraar Amy Edmonson draait het om en kijkt waarom teams succesvol zijn die juist niet die stabiliteit kennen. Daarbij zijn volgens haar drie voorwaarden van belang:

  1. Er moet een duidelijk toekomstbeeld zijn
  2. Er moet psychologische veiligheid zijn
  3. Leiders moeten het goede voorbeeld geven in alles: luisteren, hulp vragen, complimenten geven, mensen binnen het team houden en dominante mensen waar nodig blokken.

Wat ik zelf altijd interessant vind is dat trends heel vaak niet echt nieuw zijn. Een bestaand idee komt alleen op een zodanig manier onder de aandacht dat het ineens voor iedereen het ei van Columbus blijkt. Dat heb ik ook bij Teaming.

In 1988 is het boekje Elfsteden Management uitgegeven bij uitgeverij van Wijnen in Franeker. De Elfstedentocht is het klassieke voorbeeld van een opdracht die onder de meest extreme omstandigheden tot stand komt. Het is nooit zeker wanneer deze komt en niet eens zeker of deze in een bepaald jaar komt. De dag van de tocht is pas enkele dagen van tevoren bekend. Een voorwaarde is dat er op 200 kilometer ijs door een grote groep mensen kan worden geschaatst. Maar er is niemand die overzicht kan houden over iedere meter, dus is er sprake van delegatie en gedeelde verantwoordelijkheid. Als de omstandigheden goed zijn dan wordt in 48 uur de gehele organisatie opgebouwd. Het is voor iedereen duidelijk wat het einddoel is en alleen als iedereen zijn bijdrage levert gaat het  goed. En iedereen richt zich naar dit ene doel: de vrijwilligers van de vereniging, de toer en wedstrijd schaatsers, het publiek, de horeca, de opvang gezinnen, de dweil orkesten, politie, brandweer, ambulance, EHBO, de (inter)nationale media. Daarmee is ruim voldaan aan de 1e voorwaarde van Edmonson. Of er ook aan voorwaarde 2 is voldaan is moeilijk te beoordelen. Ik denk dat er gewoon geen tijd is om er zelfs maar over na te denken. Onder druk wordt alles vloeibaar. Met betrekking tot voorwaarde 3 denk ik dat het er veel meer om draait dat mensen verantwoordelijkheid krijgen en daarnaast het regel vermogen om te dealen met de problemen waar ze mee te maken krijgen. De rol van de leider is volgens mij ook veel minder belangrijk dan  voorwaarde 3 doet vermoeden. Luisteren, hulp vragen, complimenten geven, mensen binnen het team houden en dominante mensen waar nodig blokken is iets waar iedereen op het moment dat het nodig is zijn steentje aan bijdraagt. Ik denk dat het leiderschap in een dergelijke organisatie eerder is te omschrijven als fluïde.

De vraag is overigens hoe nuttig dit allemaal is. Weinig projecten lijken op de Elfsteden tocht. En heel veel projecten zullen niet aan de 3 voorwaarden van Edmonson voldoen. Misschien komt het dan toch wel neer op de lessen in Winnie-de-Poeh en Management uitgegeven bij Sirius en Siderius: Doelen stellen, Organiseren, Motiveren, Mensen ontwikkelen, Communiceren en Meten en analyseren.

 

Hits: 229

De politiek beweegt zich van rel tot rel. Extreme standpunten en uitspraken beheersen het debat. Het vertrouwen in de politiek is zeer laag. Tijd voor een nieuwe vorm van democratie of hebben we die eigenlijk al bereikt?

Het huidige politieke landschap kenmerkt zich door een groep middenpartijen die niet meer te typeren zijn als links of rechts maar werken op basis van de actuele thema’s van vandaag en die bereid en in staat zijn deel te nemen in een regering.

Daar omheen cirkelt een groot aantal partijen die een deelbelang vertegenwoordigen. Doelstelling van deze partijen is niet zo zeer om deel te nemen aan de regering maar om vanuit een bepaalde  achterban of op een bepaald thema aandacht te vragen voor dit deelbelang. We noemen dit populisme maar feitelijk is dit het niet, in veel gevallen gaat het om echte achterliggende zorgen.

In de kern is dit overigens niet anders dan vroeger. Ook toen waren er dergelijke partijen of individuen die dat wilden maar ze waren niet in staat om een groot publiek te bereiken. Dat heeft alles te maken met het bestaan van sociale media. Ieder individu heeft nu toegang tot massa media. Ieder individu kan daardoor een publiek bereiken voor haar of zijn standpunten en voldoende stemmen verzamelen om in het parlement te komen.

Het hele proces wordt ook nog eens versterkt doordat de reguliere media, opnieuw door de invloed van social media, zich ogenschijnlijk, anders gedraagt. Om abonnees of kijkers te krijgen moet je in de grote massa aan mediale uitingen in het oog springen. Dat bereik je niet vanuit middelmatigheid. Gepeperde uitspraken, blunders en openbaringen trekken de aandacht. En als deze er niet zijn kan het creatief met koppen omgaan dat ook fictief creëren.

Dit alles heeft de politiek wel veranderd. Door de middelmatigheid van partijen die regeringsverantwoordelijkheid willen dragen verandert er in de praktijk niet veel bij een regeringswissel. Veel lijkt en is ook daadwerkelijk hetzelfde. Dat is op zich misschien ook niet echt slecht.

Mensen die stemmen op de partijen in de periferie hebben feitelijk geen directe invloed op het regeringsbeleid. De uitgesproken profilering maakt ook dat deze partijen geen geschikte samenwerkingspartijen voor welke andere partij dan ook zijn. De vergaande versplintering maakt ook dat deze partijen nooit groot genoeg zullen worden om zelf te kunnen regeren. En als ze wel gaan regeren is het risico groot dat ze daar organisatorisch of qua profilering al snel op stuk lopen.

Toch moet het belang van deze partijen niet worden onderschat. De deelbelangen die ze vertegenwoordigen krijgen wel een stem in het parlement en in de samenleving en de regeringspartijen pikken deze signalen, weliswaar naar behoefte, op.

Moet er iets veranderen aan het politieke bestel? Zolang er nog voldoende partijen zijn die regeringsverantwoordelijkheid willen dragen en deze partijen bij benadering een meerderheid krijgen lijkt daartoe geen echte noodzaak.

Maar om iets meer stabiliteit te krijgen zijn er misschien wel wat tips te geven aan de leden van het kabinet:

  • Ga alleen in op de inhoudelijke argumenten van de volksvertegenwoordigers, negeer voor de rest de verbale bombarie en neem het allemaal niet al te serieus.
  • Ontwikkel wat meer teflon. De verkiezingen zijn geweest, de regering is gevormd en doe gewoon je taak gedurende vier jaar, ook als het even tegen zit. Wat de oppositie daar verder van vindt is niet zo heel belangrijk.
  • Wees autonoom en integer in je doen en laten en laat je niets aanpraten.
  • Zorg dat je niet tussentijds valt als kabinet. Opiniepeilingen zijn dan slechts indicatoren van hoe de vlag er bij hangt, niet meer dan dat.

 

Insights